Türkler için bir ulaşım ve yük taşıma aracı olan at aynı zamanda etinden,sütünden,derisinden yararlanılan bir besi ve savaş hayvanıdır.

Türklerin beslenme,yeni yerleri keşfetme ve fetih et etme aracı olan at,sosyal hayat içerisinde insanın kolu kanadı,kardeşi,yoldaşı gibidir.

Oğuz neslinden gelen atlar gelişi güzel olmadığı gibi;bunların boynu uzun,alınları geniş,gözleri iri ve aydınlık,kulakları dik,sağrısı geniş ve bacakları uzundur.

Eski Çin kaynaklarında da yazılı olarak anlatılan Türk atlarının en uzun koşan atlar oldukları belirtilmektedir. Hatta Mete Han’ın atının kimsenin yetişemeyeceği kadar hızlı koştuğu ve babası ölünce Çinlilerin elçi göndererek bu atı istedikleri belirtilmiştir.

Destanlarda atın adının geçtiği yerlerde sahibi de anılmış olur. Destan kahramanlarının atlarının her birinin kendi özgü adları vardır; Oğuz Kağan-Alaca At,Köroğlu-Kırat,Alpamış-Bayçiper,Edige-Timçaver,Battal Gazi-Aşkar ile anılırlar.